PENSAMIENTOS CONTRA LA MONARQUIA.

-Innumerables delitos, execrables maldades, han cometido siempre los reyes de todos los estados.
JUAN BAUTISTA PICORNELL (1748)

-Quien corta bolsas, siempre es ladrón; quien hurta provincias y reinos, siempre fue rey.
LA HORA DE TODOS Y LA FORTUNA CON SESO- QUEVEDO

-El pobre nació ochomesino –escribe María de las mercedes, la madre de Juan Carlos en sus memorias- y tenía los ojos saltones…Era horrible.
UN REY A GOLPE –PATRICIA SVERLO

-El monarca es el único que no ha de demostrar nada a nadie, porque es por naturaleza lo que es por cultura. Su posición social es definida por un dato biológico: es rey de nacimiento.
ENCICLOPEDIA DE LA ESTUPIDEZ- MATTHIJS VAN BOXSEL

-En el balcón de palacio
Hay un tiesto de claveles
Con un letrero que dice:
Viva Alfonso XIII!
DE UNA CANCIÓN POPULAR CON MOTIVO DEL REGICIDIO FRUSTRADO DE MATEO MORRAL –RECOGIDA POR PÍO BAROJA EN “MUSICA CALLEJERA”

-Es más fácil proclamarse emperador que conserje.
PENSAMIENTOS DESPEINADOS –STANISLAW J. LEC

-Dígales que mi herrumbrado bacín vale más, muchísimo más que su roñosa corona, pero que no estoy dispuesto a trocarlo por ella!
YO EL SUPREMO –AUGUSTO ROA BASTOS

-Si el rey había dado buen resultado, en otro tiempo, después de siete años de gobierno, era sacrificado en la fiesta de la cosecha.
MASA Y PODER –ELIAS CANETTI

-Que no queremos reyes idiotas que no sepan gobernar, lo que queremos e implantaremos: el Estado Sindical.
CITADO POR EDUARDO HARO TECGLEN 4-3-2003

-Ningún pueblo elige a su rey, lo que convierte siempre e irremisiblemente al monarca en el heredero político de un sistema no democrático.
XAVIER IRUJO AMETZAGA

-Los monolíticos
De la monarquía
Son mono y mona
Y han hecho cría.
DE CHAPUCERÍA Y BASURA – JOSÉ BERGAMÍN

-El mundo está mal hecho, los reyes deberían ir a la escuela para aprender a respetar sus propias leyes y a ser compasivos.
EL PRINCIPE Y EL MENDIGO –MARK TWAIN

-Rey: persona del sexo masculino, generalmente conocida en América como “cabeza coronada” aunque nunca usa corona, y usualmente no tiene cabeza de la que se pueda hablar.
EL DICCIONARIO DEL DIABLO –AMBROCE BIERCE

-Lo que en un rey se llama firmeza, en un asno se llama cabezonería.
T. ERSKINE

-La experiencia ha probado y esta Cámara declara que el oficio del rey es, en este país, inútil, gravoso y peligroso para la libertad, la seguridad y el bien del pueblo; en consecuencia, de lo cual queda abolido este día.
DECLARACIÓN DEL PARLAMENTO INGLÉS DESPUÉS DE EJECUTAR A CARLOS 1, 1649

-Aprender a reinar es fácil, a gobernar difícil
GOETHE

-Río, rey y religión, tres malos vecinos son
REFRANERO

-…si bien el cónsul o el rey, en razón de los medios, son señores de los demás, en razón del fin son servidores de los demás, y esto convierte principalmente al monarca, que debe ser considerado, sin duda, el servidor de todos.
DE LA MONARQUIA – DANTE ALIGHIERI

-¿No es extraño que se pueda acceder a los más altos cargos honoríficos del mundo (rey) sin dar exámenes, y que a cualquier médico de provincias se les exija examinarse?
AFORISMOS –GEORG CHRISTOPH LICHTENBERG

-Y nunca el odio llega a ser tan fatal para un soberano como el general desprecio
STEFAN ZWEIG

-CORONACIÓN: ceremonia en la que se inviste a un soberano con los símbolos exteriores y visibles de su derecho divino a ser volado con una bomba de dinamita.
EL DICCIONARIO DEL DIABLO –AMBROCE BIERCE


recopilados por el Bobo de Koria

la monja y los idiotas

Ya me lo decía mi madre: Hijo, tú siempre le estás buscando tres pies al gato. Pues se ve que debe ser así, de otra forma no me explico, lo que me ocurre. Verán, se habla estos días de la placa que querían colocar en el congreso a una tal madre maravillas, de profesión sus milagros. El hecho en sí no es más que una muestra más de la estulticia profunda que padecen nuestros gobernantes, además de demostrarnos, las verdaderas preocupaciones celestiales de los cristianos disfrazados de socialistas. La tal maravillas, con ese nombre tan rimbombante, picó mi curiosidad, porque he de reconocer que mi ignorancia sobre su existencia era profundísima, cosa que por otro lado me importa un rábano.
Bien, me puse a buscar información, y no doy crédito a lo que leí, casi no me sale explicarlo. Porque lo que yo veo, como una señora que estaba como una cabra, resulta que es motivo suficientes para que la iglesia te canonice. Hay que echarle huevos. Humillación total, decía la interfecta, sufrimiento total, por menos de esto te aplicaban electroshock en tiempos del enano infame, pero si eres religioso, está claro, que las llamadas perversiones sexuales (en sus propias palabras) no es sino un camino de llegar a Dios. ¡Joer! Una tía que se colgaba de una viga por el pelo… y esto lo explicarán en los colegios religiosos. Bueno, y lo de la canonización de mano de ‘telepapa’ ya es el rizo rizado, el argumento: las amenazas que recibió durante la guerra civil…amenazas, pobrecita. Les recomiendo se informen sobre las cárceles del franquismo para mujeres, gestionadas y dirigidas por órdenes religiosas, si, si, órdenes religiosas de monjas, cuyas torturas y crueldad solo son comparables a las ejercidas por la inquisición.
El otro motivo, es la recuperación de un niño que se había ahogado, y cuya madre rezó y rezó a la maravillas hasta que el niño se recuperó, vamos milagro en toda regla oiga.
Y ahora, el papanatas de turno se acuerda de que esta señora nació cerca o dentro del congreso, y nos sale con lo de la placa. Seguramente no tendrán otras cosas que debatir, cuando hablan de política, el congreso se queda vacío, y para divagar sobre gilipolleces, se llenan páginas y minutos en prensa y televisión.
Por cierto, si a alguien, le da por buscar información sobre la señora sadomasoquista de la placa, les advierto, a mi me gusta el cine de terror y no me impresiono fácilmente, pero cuando note la mirada de este ser taladrándome desde la foto… uff, enseguida me vino a la cabeza Carrero Blanco con hábito, que no les pase nada.

Aunque todo esto parezca cachondeo, en verdad es muy serio, que la sombra de la reserva espiritual de occidente nos cubra todavía es terrible, que no nos quitemos la maldición de las religiones de encima, es más terrible si cabe, sobre todo si solo juegan ellos, y siguen cohibiendo nuestra libertad de pensamiento con el apoyo incondicional de gobiernos decadentes y nacionalcatolicistas.


El reverendo Yorick.

¿Dónde quedan las libertades?






Cuando era chaval, y a finales de los setenta, recuerdo perfectamente los cambios políticos que llegaban al pueblo donde vivía. De algunos pequeños detalles entonces no era consciente, pero más tarde los descubrí, por ejemplo, los cambios en el callejero del pueblo. Un ayuntamiento comunista arrancó de cuajo a generales e infames de las placas con los nombres de las calles, el pueblo se llenó de calles de poetas, de políticos, de seres imaginarios y utópicos: la plaza de Pablo Iglesias, la calle de Mariana Pineda, la biblioteca pública Rafael Alberti, la Avda. de Dolores Ibarruri, etc, etc. Había en el ambiente una ilusión permanente, se respiraba un cambio, y podría decirse que se olía a libertad.
¿Qué queda hoy de esa ilusión? ¿Dónde quedan las libertades? Se vistieron pronto de mentiras, de engaños, de fracasos, de apatía, de falsedad, de corrupción, de incultura, de desgana y de cobardía. Esas placas permanecen hoy tan olvidadas, como las que hablan de militares y hazañas de la guerra civil o de antiguas repúblicas o monarcas, los habitantes de los pueblos las renombran o las olvidan, y estos hechos darían para pensar en esa pelea por los abstracto que mantienen los políticos que se suceden a lo largo del tiempo, un ansia subliminal de colarse en nuestros pensamientos, mediante nombres, estatuas o imágenes y que siempre acaban fracasando. Conozco un pueblo cerca de donde vivo, cuyo núcleo urbano, no tendrá una población de más de 500 habitantes, su trazado no llega a diez calles, y en todas ellas hay una o dos placas, recordando que tal o cual sitio lo inauguró el alcalde actual. Individuo sin duda atacado de una megalomanía aguda. Otro caso latente de estulticia es el nombre del auditorio mastodóntico que se levanta en este pueblo, y cuyo nombre hace referencia a la mujer de un infame político que gobernó estas tierras durante veintitrés años, y que nos llegó enquistado del franquismo.
Así quedan las cosas, en unos tiempos en que hasta el callejero se hace eco de la incapacidad de nuestro sistema político para crear o vivir en libertad.


El reverendo Yorick

el profesor de música

La respuesta del niño, le cayó como un cubo de agua fría. Por un momento se quedó sin palabras, pensando en que responderle, mientras el chaval le miraba fijamente, consciente del impacto de su respuesta: -Yo estoy a favor de la pena de muerte, en contra del aborto y de la eutanasia- Había dicho. Las palabras le martilleaban el cerebro, ¿Cómo era posible? Solo era un chaval, y las consignas ya estaban ahí ¿Qué sabía él de abortos? ¿De sufrimientos límites? Se daba cuenta en estos instantes de lo frágil que era su vida de profesor, el miedo al bloqueo siempre estuvo ahí, en momentos como este. Lo que más rabia le producía, era tener que tirar por la vía de en medio, a fin de evitar que la clase se le fuera de las manos. Pensar que tardaría meses en diseñar una estrategia para desde su clase de música, dejar constancia de su opinión sobre estos temas. Esto era lo más difícil y agotador, las limitaciones a las que se veía abocado y el riesgo que asumía al mantener una opinión contraria a la mayoría. Nunca, desde luego, opto por imponerlas, su único objetivo era el razonamiento, el debate, la duda, plantear las contradicciones de la vida con análisis para intentar que los chavales opinaran ellos mismos, alejándose de respuestas encontradas, así lo había llevado a cabo siempre, y así lo seguiría haciendo. De forma fría explicó al chaval que las cosas no podían ser tan extremas, que si existe un debate sobre cierto tema, siempre es porque diversos grupos de personas opinan diferente, y que estar de parte de la mayoría no da siempre la razón. Algunos más levantaron la mano, y expusieron su opinión, unos a favor del chaval, y otros en contra. Ese día estaba claro que no hablarían de música. Les dejó decir, pues el momento se presentó propicio, los mismos chavales, tenían opiniones enfrentadas, y los argumentos de cada grupo no aniquilaban a los del contrario, de esta forma, ejerciendo de soporte de báscula fue desgranando las opiniones de los alumnos de uno y otro lado. Cuando sonó la campana, como un resorte, todos los alumnos se movieron, esperando que él diera la clase por finalizada, así lo hizo, mientras salían del aula los observaba, ahí estaban todos haciendo bromas, y parecia que desconectados de lo que acababa de ocurrir en la clase. Los más acalorados de los dos grupos que se formaron se mezclaron con sus compañeros como si nada, mientras se dirigían al patio.
Se quedó recogiendo el aula, en una mesa olvidado había un folio, con el resultado del ejercicio que había propuesto para hacer una canción protesta, con letra redonda y temblorosa había una estrofa escrita defendiendo la pena de muerte –canción protesta- pensó, mientras se dirigía a la puerta riendo a carcajadas.





El reverendo Yorick.

crise

Arresulta agora que a crise que nos queren vender chega a un pico que é a reunión dunha pandilla de bastardos onde se van sentar as bases para que todo permaneza igual: os ricos máis ricos e os pobres máis pobres. O seu modelo xa non funciona todo o que quererían e vánse adicar a refundar o capitalismo. Quizais cunha revolución verde ou unha revolución laranxa pero o caso é que o engranaxe siga tirando para diante porque é de máxima necesidade. Se lle podería ir o chiringo abaixo…
Agora dínnos que aforremos, e mentras, cae o consumo, e aparentemente se rasgan as vestiduras. Millóns de excedentes unidos aos de sempre acumúlanse nos seus contedores mentras os países máis pobres téñense que apretar o cinturón cando o que queren é comelo xa que un cinturon de coiro ten moitas propiedades alimenticias.
Toda esta campaña orquestada dende o corazón da besta (os Estados Unidos) pretende pasar por algo espontáneo e impredecible. Ou sexa que os pillou en bragas totalmente. Pois eu reafírmome que isto se vía vir por calquera persoa da rúa, canto máis anos há polos bastardos capitalistas dos bancos e as multinacionais. Para un servidor todo está orquestrado dende as esferas e despois de todos os acontecementos de principio de século agora toca isto que marcará os designios da raza humana globalizada por decenas de anos.
Obama ese negriño tan liberal e cáseque comunista non é máis que o HOME que terá que campear cun mundo cambiante dende o modosismo para confraternizar con todos os conflitos do planeta. As campañas máis televisadas que nunca no estado español e supoño que no resto dos países europeos son unha chamada de atención a un cambio de mascariña que no fondo só se propón soster este monstro en declive dunha maneira máis lavada de cara para poder soportar as treboadas que se aveciñan con millóns de desempregados tanto na europa do benestar como nos estados unidos país das oportunidades e onde se reordenará traballo, producción e consumo para que o sistema capitalista siga o seu rumbo. Como pasa no estado español con Zapatero que vén ser unha cara de talante armado e exercita unha política modosa aparentemente e esquerdista aparentemente, o amo do mundo virá a ser un algo parecido ao que temos no noso puto país.
Resulta intolerable as inxeccións de cartos provintes da xente de a pé para con os bancos e empresas privadas que se están sucedendo en todo o mundo. Para despois acabar en paraísos fiscais… é o que se vén a chamar o socialismo dos ricos. Todos eles, os ricos blíndanse a costa do contribuínte e do diñeiro dos estados que sangran máis e máis aos cidadáns aos que tamén se lle dí que teñen que apretarse o cinturón. Aquí aínda non chegamos á desesperación doutros países e aínda rotos e gastados quedamos cos cinturóns soltos ou apretados. Estánnos pegando o pao e máis que o van facer. A xente hipotecada enganada, o desemprego… todos a velas vir e eles alá arriba facendo e desfacendo coas súas bolsas virtuais e coas baixadas e subidas de petróleo que comeza a escasear por moito que digan…
O dito vánse reunir e xa o tiñan programado dende hai moito para refundar esta escoria de sistema, e a oportunidade é poñer todo isto en evidencia e demostrar que non funciona, que é inxusto e mortal, que este mundo ten que mudar dunha fodida vez para que realmente a riqueza esté repartida e os monopolios sexan expropiados. Para en definitiva evidenciar que o capitalismo non só non é válido senón asasino de millóns de persoas neste planeta.